Hij vocht zich uiteindelijk een weg van de straat naar de Eastern Michigan University, waar hij werd benoemd tot Goldwater Scholar en cum laude afstudeerde in theoretische natuurkunde en wiskunde. Zijn colitis ulcerosa was echter levensbedreigend geworden en slechts enkele dagen na zijn afstuderen werd zijn dikke darm verwijderd, waardoor hij een tijdelijke colostoma kreeg. De maanden dat hij met de stoma leefde, waren traumatisch, gevuld met pijnlijke huidafbraak en herhaaldelijk urineverlies. Een ommekeer werd die herfst gedaan toen hij begon met een graduate school aan de Cornell University.

Terwijl hij bij Cornell was, besloot Ted een nieuwe richting in te slaan. Gemotiveerd door zijn herinneringen aan zijn dakloze tiener, wilde hij anderen helpen die de samenleving had opgegeven. Hij ging naar de Harvard Law School en werd een voorvechter voor de burger die beschuldigd werd van de macht van de staat. Als advocaat verwierf hij een internationale reputatie als kruisvaarder, die vocht om te voorkomen dat het misbruik van de wetenschap burgers ten onrechte van hun vrijheid zou beroven.

Gedurende deze tijd ontwikkelde Ted de ziekte van Crohn die zo pijnlijk en slopend was dat hij 's nachts vaak in de foetushouding lag en huilde. Naarmate de ziekte vorderde, zorgde littekenweefsel ervoor dat voedsel niet door zijn spijsverteringsstelsel ging en kon hij niet eten. De enige optie om zijn leven te redden was een operatie.

In mei 2012 werd Ted geopereerd en kwam eruit met een ileostoma. De operatie was fysiek en mentaal slopend. "Ik ging elke avond slapen met een hopeloos en bang gevoel", zei hij. "Maar ik had een keuze. Ik kon de rest van mijn leven leven alsof het een gevangenisstraf was of ik kon dankbaar zijn dat de stoma mijn leven had gered. Ik besloot de tweede kans die ik had gekregen te grijpen."

Zwak en onzeker begon hij met 50 meter over het trottoir voor zijn huis te lopen. Elke dag ging hij een beetje verder en bouwde hij stap voor stap kracht en vertrouwen op. En het werkte. Zes maanden na de operatie liep Ted twee halve marathons in back-to-back weekenden voor de Crohn's and Colitis Foundation of America. Hij keerde ook terug naar de rechtszaal en pakte zijn praktijk op als proces- en beroepsadvocaat.

Sindsdien heeft Ted geweldige dingen bereikt. Hij is gepubliceerd in een peer-reviewed tijdschrift over forensische wetenschap. Hij liet zijn eerste wetenschappelijke leerboek publiceren. Hij reisde naar Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk om presentaties te geven over het gebruik van wetenschappelijk bewijs in de rechtszaal. En in 2015 nam hij deel aan zijn eerste triatlon, de Ironman 70.3 in Victoria. Gaandeweg richtte hij Ostomy United op, een triatlonteam dat bestaat uit mensen met stoma's en hun supporters, om andere veroorzakers te inspireren en sterker te maken.

"Zonder de stoma had ik deze dingen nooit gedaan", zegt hij. "Ik zou dood zijn geweest. Het is oké om bang te zijn; Er is geen moed zonder angst. Maar je moet de loop van je leven bepalen. Gebeurtenissen kunnen je neerhalen, maar falen is niet het resultaat van neergeslagen worden; Het is een gevolg van niet meer opstaan. Het geheim van het overwinnen van obstakels, van het leven dat we dromen, is om NOOIT OP te geven!"

En Ted is niet gestopt. Dit jaar, op 11 september, neemt hij deel aan de volledige Ironman in Wisconsin. Het doel ... om mensen met een stoma te inspireren door hen te laten zien dat "ER NIETS IS DAT WE NIET KUNNEN DOEN!"